Wat nou nazomer? Ik wil HERFST !

Ik hou best van het voorjaar hoor. Met haar ontluikende nieuwe leven, fris sprankelend vers groen, bloem in de knop, ochtendzonnetje. Ik hou ook best van de zomer. Lange avonden in de tuin onder de geur van de barbecue van de buren en lange hoestbuien van vreugdevuren die tot diep in de nacht blijven na walmen. Hitte en bijbehorende loomheid doen me niks, ik vind het prima en wacht op mijn tijd.

Want na een week of wat die blauwe lucht te hebben ondergaan, hunker ik naar saai grijs. Saaie mooie grijze rustgevende regenwolken, dubbeldikke rijen stapelwolken die de  alsmaar door schijnende zon doen verbleken. Ik ben nu wel klaar met de zomer. Sterker nog, ik was al klaar met de zomer voor die begon, maar ja, dat schreeuw je maar niet hardop van de daken want ik word al voor gek verklaart als ik zeg dat ik dol ben op sneeuw, kou, ijs, storm en ontbering.

De natuur is zo mooi in de afstervende fase. De bladeren die vuurrood of diep oranje in zachte dwarrelgang naar beneden komen om neer te komen op zacht donzig mos. Vrolijk ogende maar evengoed gevaarlijk giftige kabouterhuisjes, die in de volksmond paddenstoelen heten. Een fikse zuidwester die beukend en bulderend om het huis raast, de ramen doet trillen en kale takken heen en weer zwiept dat het een aard heeft, die de zee schuimkoppen geeft waar menig scheerschuimmerk jaloers op is.

De heerlijke, allesomvattende gelukzalige herfst die wat mij betreft duurt tot half december en dan langzaam maar doeltreffend over gaat in de mooie, koude, diep donkere winter. Een meter sneeuw, een alles ontregelend mooi dik sneeuwdek. Door menigeen vervloekt maar door mij intens bejubeld. Gevolgd door krakend zwart hard ijs waar je tot ver in maart op sloten en meren je rondjes op kan schaatsen, af en toe omlijst met een kop warme choco of erwtensoep.

Elke avond kaarsjes aan, warme sokken en onder een heerlijk dekentje met een dik boek een beker thee met honing. In de oven speculaas, die het huis met haar geur omarmt. Dikke jassen, sjaals, lekker zachte warme handschoenen... mijn soort garderobe. Ik hou er zo van.

Vroeg de gordijnen dicht, diep onder je dekbed in een zachte warme pyjama met kerstmotiefjes onder de vacht van de winter wegkruipen. Behalve met je neus, die ademt de knisperende kou en geniet van de frisse lucht die door het openstaande slaapkamerraam naar binnen komt.

Maar ja, het is 23 graden. Ik zal nog even moeten wachten hoewel ik al intens geniet van het later licht worden en de vroege schemering en duisternis. De mysterieuze ochtendnevel en de onverwacht koude nacht, gevolgd door een lichte rilling van kou die de ochtend al heeft. Het is nog even wachten. Maar ik kan dat.