Allemaal clichés maar allemaal waar, zo waar dat ze soms keihard "in your face" komen, zoals dat heet, als ik mijn 11-jarige pré-puber mag geloven. Het einde van de Basisschool is in zicht, het komt allemaal heel dicht bij... en ik sta erbij en ik kijk er naar.
Acht jaar Basisschool doet ook wat met een moeder. Zeker als je er zo een bent als ik.
Altijd meehelpen, altijd betrokken, altijd een voet tussen de deur. Want mijn eerste en enige boreling heeft nogal beroerde oortjes, hoewel hij verder perfect gelukt is, houdt die beperking de voet tussen de deur noodzakelijk. In ieder geval gevoelsmatig.
Vanaf groep 1 ben ik klassenmoeder, of, zoals de juf uit die groep destijds zei, een "Klasse Moeder". Zo een die altijd mee gaat met de uitjes. Ik kwam in Plaswijckpark, Drievliet, Efteling, Duinrell en Blijdorp. Ik kwam bij Panorama Mesdag, het Humanity House, het Nationaal Archief, het Museon. Ik heb vliegers, wuppies, sieradendoosjes, kiwi-vogels, kaarten, kerstbomen en kijkdozen geknutseld. Ik was er om te flitsen met de kinderen die het snelle lezen nog niet voldoende onder de knie hadden. Ik las, soms wel 4 ochtenden in de week, met de dyslectische kinderen uit de klas. Iets waar de kinderen echt niet altijd blij mee waren, maar de ouders des te meer omdat de kinderen enorm vooruit gingen met lezen en dat was goed te zien in de resultaten. Dan was ik ook trots.
Ik heb pepernoten gebakken, eieren gekookt voor het paasontbijt, kippenpootjes en worstenbroodjes gemaakt voor het kerstdiner. Acht keer op sleeptouw met een groep kinderen voor de sportdag. De bibliotheek een seizoen beheerd, snotneuzen gepoetst, mutsjes gevouwen, pleisters geplakt, bloedneuzen gestelpt, verhaaltjes aangehoord en handjes gewassen. Kinderen dat kleine setje extra gegeven of soms even in bescherming genomen.
Vijf jaar lid van de MR, waarvan 3 jaar als mevrouw de Voorzitter. We zochten en vonden een nieuwe intern begeleider, namen afscheid van en vonden en nieuwe directeur. We hoorden over de begroting, de problemen met het vinden van inval en de plannen voor de toekomst van onze school.
En nu is daar groep 8, nog een paar weken....
Er wordt hard gewerkt aan de eindmusical. Daar leer ik de kinderen acteren. Zo leuk. En pittig, omdat de onbevangenheid langzaam maar zeker plaats maakt voor gêne. Gek doen is raar, dat doe je niet als je 11, 12 of 13 bent, want het is niet cool. Behalve dan voor diegene die het acteren een beetje snappen en leuk vinden, of die het niet zo erg vinden om even uit de band te springen.
Alles leuk en aardig, maar de brok in mijn keel groeit met de dag. Nog 5 weken, dan vliegen ze uit, de vogeltjes zijn groot geworden. Meiden met lange benen, sommige jongens al beginnend baard in de keel. Je kan ze niks meer wijs maken, ze zijn wijs van zichzelf. Ze maken de grote stap naar de Middelbare en die van mij kan niet wachten op wat gaat komen.
Maar gelukkig wachten deze week nog drie toetsen: redekundig ontleden, werkwoorden vervoegen en spelling. Het laatste hoofdstuk spelling met woorden als penselen, helikopter, woning, zomaar, ovaal en anoniem. Allemaal te overzien. Maar ook dat ene woord, dat de komende tijd elke dag woord van de dag is in mijn hoofd: "avonturen".. allemaal avonturen, de laatste 5 weken, nog 22 effectieve schooldagen en nog 12 weekenden voor de middelbare... en ik sta erbij en kijk ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten